About นิทานรัก
ติดตามเรา facebook twitter นโยบายความเป็นส่วนตัวอยู่มาวันหนึ่ง มีหญิงสาวคนหนึ่ง ถูกน้ำพัดพามาติดอยู่ที่ชายฝั่งของทะเลสาบกลางสวน ชายหนุ่มมาพบกับหญิงสาวที่นอนหมดสติอยู่โดยบังเอิญ เขาไม่รู้ว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใคร แต่เขานึกในใจว่าหากปล่อยไว้เช่นนี้ หญิงสาวคงต้องตายแน่ๆ ด้วยเหตุนี้ ชายหนุ่มจึงอุ้มหญิงสาว กลับไปรักษาตัวที่บ้านของเขา
นิทานแสนสนุก นิทานเพื่อนและมิตรภาพ หนูกับช้าง
แต่ความฝันที่เคยสวยงามความรักเราวันนี้มันเลือนลาง
คติสอนใจ : คนที่ทำสิ่งใดไม่สำเร็จ มักหาเรื่องตำหนิว่าสิ่งนั้นด้อยค่า
นอกจากที่ชายหนุ่มจะมีความสุขแล้ว เหล่าบรรดาต้นไม้ที่อยู่ในสวนเอง ต่างก็มีความสุขไม่แพ้ชายหนุ่มด้วยเหมือนกัน เพราะนอกจากที่ชายหนุ่ม จะคอยรดน้ำพรวนดินให้แก่พวกมันอย่างเอาใจใส่ พวกมันยังรู้สึกอบอุ่นใจทุกๆ ครั้ง เวลาที่ชายหนุ่มเดินมาลูบตามเปลือกลำต้น เพื่อปลุกให้พวกมันตื่นขึ้นมารับแสงแดดในยามเช้า นอกจากนี้ พวกมันยังหลับได้อย่างสบายใจ เพราะชายหนุ่มมักจะมานั่งร้องเพลงกล่อมและอยู่เป็นเพื่อนพวกมันจนดึกดื่นค่อนคืน
นิทานเจ้าชายเจ้าหญิง เจ้าหญิงผู้เมตตา
นิทานบันทึกการอ่าน นิทานอ่านง่าย นิทานกล่อมน้อง
จริง ๆ แล้ว ในตอนแรก…ฮัคตั้งใจที่จะซื้อตุ๊กตาจากโรงงานมาให้ยู แต่เนื่องจากตุ๊กตาในโรงงานมีราคาแพงและเขาก็ทำงานได้เงินไม่มากนัก ดังนั้น ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ฮัคจึงเที่ยวเก็บเศษผ้าขนปุย ๆ ที่เหลือจากการทำตุ๊กตาในโรงงาน แล้วใช้เวลาว่าง (ที่เขายอมตื่นเช้าขึ้นและกลับบ้านดึกขึ้น) เพื่อเย็บเศษผ้าเหล่านั้นให้กลายเป็นตุ๊กตาสำหรับน้องสาวที่เขารัก
นิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น แอปเปิ้ลให้เพื่อน
เสือดาวตัวหนึ่งภูมิใจในรูปร่างที่งดงามของตัวเอง จึงเดินอวดโฉมไปเรื่อยๆ วางท่าคุยโวโอ้อวด และดูหมิ่นเยาะเย้ยสัตว์ตัวอื่นๆ ว่าต่ำต้อยกว่าตัวเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง หมาจิ้งจอกผู้ทันโลกได้เตือนสติเสือดาวว่า “รูปร่างเจ้าสง่างามก็จริง แต่ข้าว่าความงามในจิตใจต่างหากที่เป็นความงามที่แท้จริง”
พอลูกหนูได้รับน้ำใจจากลูกยีราฟ มันก็ยิ้มแล้วกล่าวขอบคุณ จากนั้น มันก็ตักเมล็ดทานตะวันในปิ่นโตใบจิ๋วของมันแบ่งให้ลูกยีราฟบ้าง
วันหนึ่งในฤดูหนาว ชาวนาคนหนึ่งเดินมาพบงูนอนขดตัวแข็งทื่อใกล้ตาย เพราะสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ ชาวนารู้สึกสงสารจึงอุ้มงูไว้แล้วนำกลับบ้านด้วย เมื่อมาถึงบ้าน ชาวนาก็ก่อกองไฟเพื่อให้ความอบอุ่น แต่เมื่องูได้สติก็เข้าฉกชาวนาจนถึงแก่ความตายทันที
ตอนพักเที่ยง…ลูกหนูมักนั่งกินข้าวกับเพื่อน ๆ ที่โรงอาหารของโรงเรียนอยู่เสมอ กล่องข้าวของเพื่อนในห้องบางทีก็มีอาหาร บางทีก็ว่างเปล่าเหมือนกัน ถ้าลูกหนูเห็นใครไม่มีอาหาร มันก็จะแบ่งอาหารจากปิ่นโตใบจิ๋วให้เพื่อนด้วย ในทางกลับกัน หากวันใดที่ปิ่นโตของลูกหนูว่างเปล่า นิทานรักของสองเรา เพื่อน ๆ ก็จะแบ่งอาหารจากกล่องข้าวมาให้ลูกหนูคนละนิดละหน่อย แม้อาหารอาจมีน้อยกินกันไม่ค่อยอิ่ม แต่ลูกหนูและเพื่อน ๆ ก็อิ่มใจทุกครั้งที่ได้กินอาหารเที่ยงร่วมกัน